دوستان برای دانلود کردن فایل پی دی اف کتاب ۵۰۴ لغت ضروری به کانال تلگرام یک زبان مراجعه کنید https://t.me/yek_zaban1 متن انگلیسی کتاب : Camp Safety For years a furniture salesman from Connecticut, Mitch Kurman, has toiled ceaselessly* for the pas- sage of a youth summer camp safety bill. Why? Because his son David was drowned when his canoe overturned in the raging* waters of the Penobscot River. The camp counselors leading the trip were inexperienced, had blundered into dangerous waters, and had no life jackets for the canoers. Mr. Kurman was naturally dazed by the tragedy.* But rather than merely mourn his loss and wait for the painful memory to subside, he began a campaign that took him on hundreds of journeys to speak to governors, senators, and con- gressmen. He had learned that 250,000 children are injured or maimed annually* in camp accidents. It was hard for him to comprehend why we have laws that outlaw* mistreatment of alligators, coyotes, birds and bobcats, but we have no law to prevent disasters* to children in summer camps. Wherever he went, Mr. Kurman was commend- ed for his efforts, but he received only trifling* support from the lawmakers. One bill, requiring people to put on life preservers when they took to the water, died in the final reading. Another such bill exempted private ponds and lakes, exactly the waters where most summer camps are located.* Even a bill calling for a survey of camp safety conditions was at first defeated. Mr. Kurman's struggle so far has been in vain, but he continues his battle to avoid* a repetition of the accident that took his son's life. ایمنی اردوگاه سالهاست که یک فروشنده مبلمان از کنتیکت، میچ کورمن، برای تصویب لایحهای درباره ایمنی اردوگاههای تابستانی جوانان تلاش بیوقفه کرده است. چرا؟ چون پسرش دیوید در هنگام واژگونی قایقش در آبهای خروشان رودخانه پنوبسکات غرق شد. مشاوران اردوگاه که این سفر را هدایت میکردند، بیتجربه بودند، به آبهای خطرناک رفته بودند و برای قایقرانان جلیقه نجات نداشتند. آقای کورمن به طور طبیعی از این تراژدی گیج و مبهوت شده بود. اما به جای اینکه فقط برای از دست دادن پسرش سوگواری کند و منتظر بماند تا این خاطره دردناک فراموش شود، کمپینی را آغاز کرد که او را به صدها سفر برای صحبت با فرمانداران، سناتورها و نمایندگان کنگره برد. او فهمیده بود که سالانه ۲۵۰,۰۰۰ کودک در حوادث اردوگاه مجروح یا معلول میشوند. برای او سخت بود که بفهمد چرا قوانینی داریم که بدرفتاری با تمساحها، کایوتها، پرندگان و بوبکتها را ممنوع میکند، اما هیچ قانونی برای جلوگیری از فاجعههای مربوط به کودکان در اردوگاههای تابستانی وجود ندارد. هر کجا که رفت، آقای کورمن برای تلاشهایش تحسین شد، اما فقط حمایت اندکی از قانونگذاران دریافت کرد. یک لایحه، که مردم را ملزم میکرد هنگام ورود به آب جلیقه نجات بپوشند، در مرحله نهایی خوانده نشد. لایحه دیگری که استخرها و دریاچههای خصوصی را مستثنی میکرد، دقیقاً همان آبهایی که بیشتر اردوگاههای تابستانی در آن قرار دارند، تصویب نشد. حتی لایحهای که برای بررسی شرایط ایمنی اردوگاهها ارائه شده بود، در ابتدا شکست خورد. مبارزه آقای کورمن تاکنون بینتیجه بوده است، اما او همچنان به مبارزه خود ادامه میدهد تا از تکرار حادثهای که جان پسرش را گرفت جلوگیری کند.