เดียวดาย

กลางคืนที่เงียบงัน ไม่มีใครข้างกาย ฉันยืนอยู่ลำพังในความเหงา แสงดาวที่เคยสว่างในใจ ตอนนี้กลับกลายเป็นเพียงเงา ทุกครั้งที่มองไปไกลสุดสายตา ฉันได้แต่ถามตัวเองว่าเรายังมีความหมาย เธอจากไปไกล เหลือเพียงความอ้างว้าง ในวันที่ใจฉันไม่อาจทน เดียวดาย ในความเงียบงัน ไม่มีใครอยู่ข้างกันเหมือนที่เคย แค่เงาของความทรงจำ ที่หลอกหลอนฉันในทุกค่ำคืน เดียวดาย… ทุกวินาที ที่เธอทิ้งไว้ให้ฉัน ต้องเดินไปเพียงลำพัง ทุกที่ที่เคยเดินไปด้วยกัน ตอนนี้มันกลับเงียบเหงาเกินจะทน ฉันยืนมองความว่างเปล่าที่อยู่ตรงนั้น ไม่มีเธอ ไม่มีฝัน เหลือแค่ความสับสน ทุกครั้งที่มองไปไกลสุดสายตา ฉันได้แต่ถามตัวเองว่าเรายังมีความหมาย เธอจากไปไกล เหลือเพียงความอ้างว้าง ในวันที่ใจฉันไม่อาจทน เดียวดาย ในความเงียบงัน ไม่มีใครอยู่ข้างกันเหมือนที่เคย แค่เงาของความทรงจำ ที่หลอกหลอนฉันในทุกค่ำคืน เดียวดาย… ทุกวินาที ที่เธอทิ้งไว้ให้ฉัน ต้องเดินไปเพียงลำพัง ฉันพยายามจะยืนอยู่ แต่ความเจ็บปวดมันลึกจนเกินทน ฉันแค่หวังว่าเวลาจะช่วยรักษา ให้ความเดียวดายนี้จางหายไป เดียวดาย ในความเงียบงัน ไม่มีใครอยู่ข้างกันเหมือนที่เคย แค่เงาของความทรงจำ ที่หลอกหลอนฉันในทุกค่ำคืน เดียวดาย… ทุกวินาที ที่เธอทิ้งไว้ให้ฉัน ต้องเดินไปเพียงลำพัง เดียวดาย… ไม่มีวันหวนคืน ฉันยังคงยืนอยู่ในความเดียวดาย